Màu nền Màu tối Mặc định Xám nhạt Xanh nhạt Xanh đậm Vàng nhạt Màu sepia Vàng đậm Vàng ố

Font chữ: Palatino Linotype Bookerly Segoe UI Patrick Hand Times New Roman Verdana Tahoma Arial

Chiều cao dòng: 100 120 140 160 180 200

Kích cỡ chữ:

Kabanata 24

Bouquet

Hatinggabi ako inuwi ni Duke. I'm just tipsy, not drunk. Dumiretso na ako sa kwarto dahil tulog na rin naman yata si Maggie. Mabilis din akong nakatulog pagkatapos.

Hindi ko maintindihan kung mabilis ba o mabagal ang mga araw. Madalas, nagugulat na lang ako at aalis na pala ako sa trabaho. Minsan naman natutulala ako ng ilang minuto at napapansin ko na sobrang bagal ng panahon.

Nang nag Biyernes, second interview na iyon ng mga aplikante. Minu minuto nag pi-play sa aking utak ang scene na dadating si Felicity kasama si Jacob. Maaaring sinamahan na siya ni Jacob, this time dahil crucial na ang interview na ito. Tapos magkakasalubong kami ni Jacob sa lobby. Halos ikamatay ko ang bilis ng tibok ng puso ko.

"Hello? What?" ani Karl nang tinawagan ko siya.

Gusto ko sanang magkape pero ayaw kong lumabas sa opisina ko. 'Tsaka na siguro ako lalabas mamayang alas kuatro ng hapon. Umaga pa lang ngayon at simula noong nanligaw si Duke ay nagpapadala siya ng lunch sa akin kaya ayos lang kung magmukmok ako.

"Mamayang gabi, ha?" sabi ko.

Mag di-dinner out kami mamayang gabi kasama sina Callix, Belle, Ava, at Edward. Alam naman ni Karl pero sinabi niyang nagdadalawang isip siya dahil may gagawin kaya sinigurado ko na.

"Oo na! By the way, wala palang number si Leo sa'yo? O kahit si Teddy? Nagpunta sila dito kanina sa gym. Sabi punta ka daw sa birthday ni Leo..."

"Ha? Saan ganap?" tanong ko.

"Sa isangt maliit na bar lang."

"Bar as in club?" tanong ko kahit na hindi importante. Kailangan ko lang humaba ang pag uusap para hindi ma tempt na lumabas ng opisina.

"Hindi ata club. Pagkain lang daw, booze, and music. They asked me to invite you."

"Pag iisipan ko..."

Most likely, Felicity and Jacob will be there. I don't want another encounter. I don't want to see them holding hands, whispering to each others ears. Tama na... Ayaw ko na muna.

"Pag iisipan? Ito naman! Birthday lang naman. Makikikain lang tayo."

"O basta basta!" I don't want to elaborate this part. "Anyway, mamaya sa dinner ha?"

"Okay. Tuloy ba bukas?"

"Oo..." sabi ko.

"O sige na, sige na. Magtatrabaho pa ako..." ani Karl.

Umirap pa ako. Mabuti nga siya at pagala gala lang siya sa buong building para icheck ang mga business niya.

Binaba ko ang tawag at nagpatuloy na sa pagtatrabaho. May naghatid na ng pagkain kaya hindi ko na kailangang lumabas.

Sa huli, nakaya ko namang manatili sa loob ng aking opisina. Pero nang nag alas dos ay hindi ko na kinaya. I needed to pee so I went out of my office. Nag iingat akong di ako lumingon sa lobby. May tatlong applicants doon at wala namang lumapit sa akin. Dumiretso ako sa CR. Nang natapos ay dumaan ulit ako sa lobby. This time, pinasadahan ko na ng tingin at nakahinga nang maluwang nang nakitang wala doon si Felicity. Baka umaga ang schedule niya kaya nakaalis na.

Nagpatuloy ako sa pag aayos ng paper works. Alas kuatro nang may kumatok sa aking pintuan.

"Pasok!" sigaw ko kaya agad naman itong bumukas.

Ang unang nakita ko ay mga pulang bulaklak. Tumawa na ako doon pa lang. Araw-araw akong nakakatanggap ng bulaklak galing kay Duke.

"Surprise!" ani Duke sabay pasok.

Tumayo ako at tumawa. Binigay niya sa akin ang napakalaking bouquet. Hindi pa nga nalalagas ang mga ibinigay niya noong nakaraan ay may bago na ulit.

"Di ka na sana nag abala. I'm so spoiled."

Tumawa siya. "I want you spoiled. Anyway, are you done with work?"

Tumango ako.

"I have something for you..." aniya.

"Ano 'yan? Hmmm..."

Umupo ako sa aking swivel chair. Karga karga ko parin ang bulaklak. Tumayo si Duke sa harap ng aking lamesa at winagayway niya ang isang envelope.

"What's that?"

"It's a booking for two in a hotel. Meron nito sa Palawan, Batangas, Tagaytay, and abroad..." He smiled.

"And?"

"Let's go on a vacation!"

"What? Kaka leave ko lang..." Kumalabog ang puso ko.

"Who approves your leave? It's okay. Isang araw ka lang mag li-leave. The dates are within a long weekend."

"Hmm. Kung hindi gaanong busy... then... why not?"

Nag usap kami ni Duke tungkol sa dates. He convinced me to the trip. Nakakatempt naman talaga kasi ang iisipin ko lang ay kung saan namin gustong magbakasyon. It's from Brandon's chain of hotels daw.

Pagkatapos naming mag usap doon ay bumaba na kami sa building. Pupunta kami kina Karl ngayon para sunduin si Karl sa building niya.

"Sus! Manlilibre lang iyon si Josh dahil big time na!" ani Karl tinutukoy ang kaibigan naming nag set ng dinner na ito.

"Edi maganda!" Tumawa ako.

Duke parked the car. Lumabas na ako. Iniwan ko na lang muna ang bouquet sa loob ng sasakyan at sabay na kaming tatlong pumasok.

Maingay ang grupo noong malayo pa lang kami. Ngunit nang nakitang kasama ko si Duke ay natahimik sila at naging tipid ang mga kilos.

"Nakauwi ka pala sa Alegria noong nakaraan, Rosie? Kumusta?" Sumulyap si Ava kay Duke.

I know what she meant by that. I just didn't want to talk about it in front of Duke so I told them a little about April's wedding. Syempre, iyong ibang detalye na tungkol kay Jacob ay pinag paliban ko.

Habang kumakain kami ay panay ang kwentuhan. Bidang bida si Josh na nakuha ng isang magandang kompanya at ngayon, big time na.

Duke saw some friends kaya nagpaalam muna siya saglit sa aming lamesa para puntahan iyon. Sinundan namin siya ng tingin habang umaalis at nang tuluyan nang nawala ay dumagsa na ang mga tanong.

"Kayo na?" malamig na tanong ni Callix.

Umiling ako. "Hindi."

"Hindi o hindi pa?" tanong ni Edward.

"Hindi pa..." sagot ni Karl.

Ngumiwi ako sa kanya.

"You know what, Rosie. Not bad! He seems like a great guy. Intimidating but great!" ani Belle.

Umiwas na ako doon. Tinanong ko si Josh tungkol sa trabaho niya para mawala ang usapan. Unti unti na rin kaming nag loosen up dahil doon.

Nang bumalik si Duke ay natahimik ulit sila. I know they're just really intimidated. Mas matanda sa aming lahat si Duke at mas mature kumilos.

Pagkatapos ng pag uusap namin tungkol sa paglabas bukas ay nagpaalam na kami. It's just eight PM in the evening. Hindi kami lalabas ngayon dahil bukas pa ang usapan namin.

Kinarga ko ang mga bulaklak ni Duke nang pumasok ako. Sumabay si Karl kina Josh at Edward kaya naiwan kaming dalawa.

"Let's go home?" sabi ko.

"Yeah!"

Inayos ko ang seatbelts ko at pinaandar na ni Duke ang sasakyan. Nilingon ko siya. Sumulyap siya sa akin, siguro'y nagulat sa paninitig ko.

"What?" he asked.

"Nothing. Natutuwa lang ako sa'yo..."

"I take that as a compliment. Natutuwa ka sa akin. I hope it's not because I look like a clown!"

Humagalpak ako sa tawa. "Clown? Are you kidding me? Ang gwapo mo kaya!"

Kinagat niya ang labi niya. Ngumuso ako at bumaling sa kalsada. Damn it! Now it's awkward!

"Pag isipan mo, ha? Iyong vacation na sinasabi ko sa'yo..."

"Alright! Pag iisipan ko. But where are we going?"

"Batangas? Do you want? O may nasa ibang bansa silang hotel. Do you want to go? But we'll have to extend your leave if that's the case."

"Aling bansa?" tanong ko.

"Bangkok, Thailand. What do you think?"

"Nah! I'm just curious kung saan. Batangas na lang... kung sakali."

"Bakit ayaw mo sa ibang bansa? Money? Sagot ko na ang plane tickets mo..."

"What? No way, Duke! Batangas na lang. That way, we won't have to spend too much."

Tumango siya. "Well, if that's what you want. But if you want Thailand... we can, you know. Just tell me."

"I'm fine with Batangas. Isa pa, ayaw kong mag leave na naman ng mahaba..."

Palapit na kami sa bahay. Nanatili ang tingin ko kay Duke habang karga karga ang bouquet of roses. Nang tuluyan nang nagpark sa labas ng apartment ay nilingon niya na ako.

"Thanks for today, Duke..." sabi ko.

"No problem... You're always welcome. You know that..." He smiled.

Kinalas ko ang seatbelts. Tumulong siya nang natagalan ako. He's so close to me I can smell his manly scent. Nilingon niya ako at naabutang bahagyang inaamoy siya. He smiled and looked at my lips.

Nanatili ang tingin ko sa kanyang mga mata. Kumalabog ang puso ko sa kaba. Nang nilapitan niya ako at pumikit ako. His lips brushed mine again. I kissed him back too. But unlike his kiss last time, his kisses right now were slower and more intimate.

Hinawakan ko ang kanyang dibdib pero nawalan ako ng lakas. Nagpatianod ako sa ritmo ng kanyang halik. It's foreign. It's like being lost in a place I don't understand. It gave me a different kind of thrill. Bahagya ko siyang tinulak. Kabadong kabado na ako dahil habang tumatagal ay lumalalim ang aming mga halik.

Tumigil siya at huminga ng malalim. His breath smells like mint and his own manly scent.

"I'm sorry. Was I too fast?"

Umiling ako at bahagyang ngumiti.

"I like kissing you so much... I'm getting addicted..."

Tumawa ako. "I-I... I don't know what to say..." Umiling iling ako. "Sige na! Uuwi na ako!" Biro ko.

Tumawa rin siya. "Sige... Mabuti pa nga..."

He opened the door for me. Lumabas ako at sinarado na ang pintuan. Bumukas ang salamin kaya kinawayan ko siya.

"Bye! Thank you ulit!" Ipinakita ko ang bouquet ng flowers.

Kumaway siya at nagdrive na palayo. Nakangiti pa ako nang tinalikuran ko ang kalsada para sa aming gate. Uminit ang pisngi ko at umiling na lang ako. Is this right? At least my attention's busy with someone else.

Pagkabukas ko sa pintuan ng bahay namin ay nagulat ako nang tatlong tao ang nasa sofa namin. Si Jacob ay nakaupo sa harap ng pintuan. Nang nakita niya ako ay agad siyang tumayo.

Nalaglag ang panga ko sa gulat. Napatingin ako kay Maggie at James na parehong bumaling din sa akin. Bumaling ulit ako kay Jacob at napatingin siya sa mga rosas na dala ko. Nilagay niya sa kanyang bulsa ang kanyang mga kamay.

"Jacob?" sabi ko.

Tumayo si Maggie at sinalubong ako. "Sis, kanina pa siya dito. Hinihintay ka. Gusto mo ako nang bahala sa mga rosas na 'yan?"

Wala na akong nagawa. Binigay ko kay Maggie ang mga bulaklak. Dumiretso siya sa kusina at sumama si James sa kanya. Naiwan kami ni Jacob sa sala.

"Uh, uuwi na sana ako buti dumating ka..." aniya.

Tumikhim ako. Pakiramdam ko nagkabuhol buhol ang buong sistema ko.

Nilagay ko ang bag ko sa coffee table at umupo sa sofa. Bakit siya nandito? Someone tell me why the heck is he here?

He's wearing a black button down sleeveless. Nakalukot ito hanggang siko. Nang umupo ako sa sofa ay naupo rin siya.

"Pumunta ako dito para... personal na humingi ng tawad sa lahat ng nangyari."

Tumango ako.

"Ayaw kong magkagalit tayong dalawa."

Tumango ulit ako at hindi nakapagsalita. He looked confused.

"Kahit pagkakaibigan na lang... tulad ng dati..."

Naestatwa ako sa kinauupuan ko. Hindi niya na dinagdagan. Nag aantay siya ng isasagot ko sa kanya pero wala akong masabi. Walang gustong lumabas sa bibig ko.

Pagkakaibigan. Jacob is asking me for friendship. Hindi ko alam kung bakit nasasaktan ako. And yes, friendship, I can give him that. Kahit na gaano ka sakit, ibibigay ko iyan sa kanya! Kahit na anong hihingin niya, ibibigay ko. He means so much to me. I know he shouldn't but he means so much.

"Pagkakaibigan. Oo. Sure!" Tumango ako.

"Thank you..." aniya.

Lumabas si Maggie sa kusina. Kasama si James. Pareho kaming napatingin sa kanilang dalawa. Nilapag ni Maggie ang vase na may mga bulaklak sa tabi ng TV at walang eye contact na dumiretso na sa kanyang kwarto. Sumunod din si James sa kanya.

"Kumain ka na?" tanong ko.

"Oo. Bago ako pumunta dito, kumain na ako..."

"Anong oras ka bang dumating dito?" tanong ko sabay tingin sa aking relo.

"Mga five thirty..."

Halos tatlong oras siya dito sa bahay.

"Ibig sabihin nag dinner ka ng mga five or mas maaga? Hindi ka ba pinaghapunan ni Maggie?"

"Ayos lang... busog pa naman ako."

Tumayo ako at nagtungo sa kusina. Nang nakapasok na doon ay pinaypayan ko ang sarili ko gamit ang aking kamay. Inisa isa ko ang mga kaldero at ang rice cooker para tingnan kung may pagkain. Nakita kong nag take out lang ang dalawa ng lechon manok at may tirang kanin pa.

Inayos ko ang lamesa para mapakain si Jacob. Nakakahiya naman talaga 'tong si Maggie. Bumukas ang pintuan sa kwarto niya at pumasok siya sa kusina.

"Hindi mo pinakain?" pabulong kong tanong.

"Inanyayahan ko, ha! Ayaw kumain. Aantayin ka raw... Saan ka ba kasi galing? Tagal mo tonight, huh?"

Nagtiim bagang ako. Sumungaw ako sa sala at nakita kong nakatayo na si Jacob.

"Jacob... kumain ka na muna! Lika!" sabi ko.

Umiling siya at ngumiti. "Hindi na. Aalis na rin naman ako 'tsaka busog pa ako."

Nilingon ko ang hinanda kong kubyertos. My dalawang pinggan doon. Sino pang kakain bukod sa kanya? Edi ako! Tangina kahit tapos na akong kumain!

"Ah? Ganoon ba? Uh... Okay..." Tumango ako at dumiretso sa kanya.

Lumapit na siya sa pintuan at umamba nang aalis.

"Maggie, salamat sa pagpapapasok. Si James?"

"Nasa kwarto, Jacob..."

"Paki sabi aalis na ako... Rosie..."

Lumapit ako sa kanya para ihatid siya sa gate. Sabay kaming naglakad palabas. Ako ang nagbukas ng gate at luminga linga ako. Laking gulat ko nang nasa unahan lang pala ang Hummer niya.

Bumaling siya sa akin. Bahagya akong napaatras sa gulat ng pagkakalapit niya. Umatras siya ng bahagya nang napansin ang ginawa ko.

"Thank you... Sana maging magkaibigan ulit tayo. Ayaw kong may sama ng loob na mamagitan sa ating dalawa."

Tumango ako. "Ako rin, Jacob..." Nag iwas ako ng tingin.

"Aalis na ako..." aniya.

"Sige... ingat ka..."

Tinalikuran niya ako. Pinatunog niya ang Hummer. Para akong hindi makahinga habang tinitingnan siyang palayo.

Nilingon niya ulit ako nang binuksan niya ang pintuan ng sasakyan. Ngumiti siya sa akin. Sinuklian ko rin iyon ng ngiti at kaway. He waved his hand too. Mabilis siyang pumasok sa sasakyan.

The headlights lit. Nanatili akong nakatayo. A familiar feeling rose within me. Kumaway ulit ako nang umandar ang sasakyan. Bumusina siya ng isang beses bago tuluyang umalis sa street.

"Ano kaya 'yon?" si Maggie sa aking likod.

Sinarado ko ang gate at pinikit ko ang mga mata ko.

"Nagulat ako nang pagbukas ni James sa gate si Jacob ang pumasok. We were both shocked. Akala ko kung ano na pero nang sinabi niyang may sasabihin siya sa'yo ay syempre pinapasok ko. Anyway, Jacob's like family to me. Ilang taon din kayo. Naiintindihan mo naman siguro iyon, Rosie..."

"I'm not blaming you or anything for letting him in, Mag."

"O? Edi anong pinag aano mo diyan at bakit para kang problematic?"

Umiling ako at pumasok na ulit sa bahay. Sumunod si Maggie. Dumiretso ako sa kusina para iligpit ang pagkain na hinanda para sa aming dalawa ni Jacob.

"Wala!" iritadong sinabi ko.